 |
| เขียดขาคำ |
เรื่องสั้นวิถีชีวิต ของคนอีสาน ดินแดนที่เหมือนโดนสาปให้ต้องแร้นแค้น อาชีพหลักส่วนมากก็ยึดถืออาชีพคือทำนาตามบรรพบุรุษ ถึงแม้ว่ารัฐบาลจะมีโครงการหลายโครงการเช่นรับจำนำข้าว ,บัตรเครดิตเกษตร โครงการที่ต่างๆที่แสนสวยหรู ชาวบ้านจนลง นักการเมืองรวยขึ้น...โอ้ชีวิตชาวนากำเหนิดเกิดมาพอลืมตาก็ยากจน....
ตอนเช้าที่อากาศอันสดใส ของเช้าวันหนึ่งตามวิถีชีวิตชาวชนบทบ้านนาของภาคตะวันออก(เฉียงเหนือ) ที่พบเห็นได้ทั่วไปไม่ว่าจะเป็นการตักบาตรพระสงฆ์ในตอนเช้าชาวบ้านพูดคุยกันด้วยความเป็นกันเอง แบ่งปันข้าวปลาอาหารโดยไม่มีเรื่องเงินทองเข้ามายุ่งเกียวหรือแม้กระทั้งความสามัคคีในชุมนุนช่วยงานตามบ้านต่างๆโดยไม่มีเรื่องสินจ้างใดๆ แต่กับเป็นการช่วยเหลือซึ่งกันและกันด้วยดีและหายากยิ่งในยุคสมัยนี้ แต่ว่าตอนนี้กลับมีเสียงเพลงดังมาจากบ้านหลังหนึ่งเป็นเสียงร้องของ*ฮ้ายทิดดี กำลังเก็บฟืนไว้ใต้ถุนบ้านซึ่งเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้พร้อมภรรยาและลูกน้อยอีกหนึ่งคน
เอาเป็นว่าวันนี้จะนำเสนอชีวิตของฮ้ายทิดดีแล้วกันเด้อ...................
"อารมณ์ดีแท้น้อฮ้ายทิดดี "เสียงของผู้เป็นภรรยาพูดขึ้น "เฮ้อ!เฮ้อ!ฮ่ามันเป็น*หวางใจ เกี่ยวข้าว ฟาดข้าว เอาเข้ามาเล้า ตัดฟืนแล้วมันกะ*หวางหัวใจ จนอยาก *ฮ้องเพลงให้มันชื่นใจนั้นแล้ว แล้วข้อยฮ้องม่วนบ่" อ้ายทิดดีถามผู้เป็นภรรยา"โอ๊ยข้อยสิฮาก!!!" ผู้เป็นภรรยาตอบพร้อมสีหน้าไม่สู้ดี ทำเอาฮ้ายทิดเราถึงกลับซีดๆไปนิ๊ดแล้วพูดว่า "ฮื้อ!ขี้เดียดเสียงเพลงข้อยจนสิฮากเลยตี้" ผู้เป็นภรรยาตอบพร้อมทำท่าทางจะอ้วก ทำเอาฮ้ายทิดเราจากหน้าซีดเป็นหน้าลิงตื่น "หือ!แพ้ท้อง" พอพูดจบก้ตะดกนขึ้นด้วยเสียงดัง"เย้ฝีมือเหี้ยนสิมีน้องแล้ว จ่อยมา*พี้เร็ว" ทำเอาผู้เป็นภรรยาหน้าแดงกระซิบผู้เป็นสามีเบาๆว่า "จุ๊ยๆๆค่อยๆแน้อายคน " ฮ้ายทิดทำหน้าทะเล้นใส่ภรรยา "อายเอ็ดหยัง...ข้อยสิได้ลูกล่ะแหม" ภรรยาหน้าแดงก่ำฮ้ายทิดก็ไม่รีรอให้ภรรยาพูดอะไรมาก เขาได้เอ่ยถามกับภรรยาเขา"เอ๊อ...อยากกินอีหยังล่ะ*แม่มาร"
ภรรยาพูดขึ้นว่า "บ่ฮู้!...เป็นหยังอยากกินหมก *เขียดขาคำ บ่ได้กินคือสิตาย*คักๆๆมันเป็นวินๆ หวิ่งๆ งึกๆ งักๆ อยากกินอีหลีฮ้ายทิด" ภรรยาพูดเสร็จพร้อมกับการอาเจียนเต็มๆ เสื้อของฮ้ายทิดทำเอาฮ้ายทอดต้องถอยจ๊ากไป 2 ก้าวฮ้ายทิดมองดูเสื้อตัวเก่งที่เลอะไปด้วยอ้วกของภรรยา แต่ไม่ได้สนใจอะไรแต่กลับดีใจมากยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่าภรรยาตัวเองอยากกินอะไร ทิดดีของเรารีบไปเตรียมของที่จะไปหา*เขียดขาคำ ให้ภรรยาในตอนเย็นจนภรรยาต้องท้วงว่าเปลี่ยนเสื้อก่อนออกไปไม่งั้นคงเหม็นอ้วกแย่แน่
จนกระทั้งตหค่ำ ฮ้ายทิดถือ*ขี้กะบองจุดไฟออกไปหา เขียดขาคำพร้อมกับลูกชายวัยใสนามว่าจ่อยนั้นเอง "*ย่างนำก้นพ่อมาเด้อจ่อย อย่าออกนอกทางอื่น เดี๋ยวสิหล่มปูขาหัก" ฮ้ายทิดได้บอกกับลูกชาย เมื่อหลังหน้านาเข้าสู่หน้าร้อน ต้นข้าวหลังเกี่ยวเริ่มล้ม เหี่ยวแห้ง...ท้องนาที่เคยชุ่มน้ำใกล้ต้นไม้ร่มครึ้ม มักจะมีเขียดขาคำอาศัยอยู่ เสียงลูกชายวัยซนร้องขึ้น พร้อมกระโจนไล่จับเขียดเป็นภาพที่น่ารักหาดูยากทีเดียว "อ๊า!อีพ่อ...เขียดขาคำ เต้นด๊องๆ เต็มเลย..นั้นๆเห็นบ่" เด็กน้อยไล่จับอย่างสนุกสนานผู้เป็นพ่อหัวเราะเบาๆ พร้อมบอกลูกชาย" *คุบ!ลูก*คุบ...คุบโลดลูกเร็วๆ" สองพ่อลูกช่วยกันไล่จับ จ่อยน้อยจับได้เต็มมือจึงเอาใส่ข่อง ในค่ำคืนแห่งนี้ใต้แสงจันทร์ดวงโต มองเห็นได้เต็มสองตาโดยไม่มีตึกราใหญ่โต ไม่มีเสียงรถยนต์ไม่มีเสียงรบกวนใดๆ ในชนบทมีแต่เสียงของสายลมที่ลอยมา พร้อมเสียงของจั๊กจั่นตามต้นไม้ใหญ่ สองพ่อลูกยังคงสนุกกับการหาอาหารมื้อพิเศษให้ศรีภรรยาที่บ้าน และแม่ของหนูน้อยจ่อยนี่และชีวิตที่หากินง่ายอยู่ง่ายชีวิตพอเพียง
ตอนนี้สองพ่อลุกได้เขียดขาคำ ได้มากพอควรก็กลับบ้านคนเป็นพ่อได้ชวนลูกกลับบ้าน "ป่ะจ่อย พวกเฮากับบ้านกันได้แล้วเนอะ ได้หลายแล้วล่ะพอที่จะให้แม่โตกินแล้วละ" ร้องบอกลูก"ครับอีพ่อ"เสียงหนูน้อยตอบผู้เป็นพ่อแล้วเดินตามผู้เป็นพ่อกลับบ้านไป
"อ๊า! มาแล่ว...มากินเร้วแม่มาร......หมกเขียดขาคำ" ฮ้ายทิดยกกับข้าวพร้อมใบใหญ่ที่บานอย่างกะถาดข้าว ฝ่ายศรีภรรยาพอเห็นกับข้าวหมกเขียดขาคำแล้วถึงกับแสดงอาการขึ้น "อึ๊ยเหม็นคาว..สิฮาก..เอาออกไป๊!!ข้อยบ่กิน ข้อยสิอยากกินต้ม*น้องงัว.." เล่นเอาฮ้ายทิดเราเสียศูนย์ไปเสีย "เอ๊า!มีจั่งอีก" เล่นเอาฮ้ายทิดต้องออกออกอาหารอีกหลายๆชนิดมาให้แม่มานได้กิน อิอิอิ
คงมาถึงท้ายสุดแต่ไม่สุดท้ายของวิถีชนบทบ้านนาเฮา แล้ววันต่อไปจะไปขุดคุ้ยบ้านอื่นนอกจากบ้านฮาทิดดี อีกเด้อ บ๊ายบาย......เมียแล้วเด้อ...
ให้เสียงภาษาอีสานโดย นักสู้ธุลีดิน
